İlyas Türkmen

Köşe Yazıları

Öfke, stres vb. durumlara karşı başa çıkma becerileri kazanma; evlilik ve aile hayatı uzun bir süreçtir. Bu süreçte dört mevsim gibi farklı; iyi-kötü günlerimiz, hastalıklı-sağlıklı durumlarımız, varlık-yokluk içinde olabiliriz. Beklemediğimiz ve hazır olmadığımız ölümler, ayrılıklar, sıkıntılar vb. gelişimsel ve durumsal olaylar yaşayabiliriz. Bütün bunlarla başa çıkabilmemiz aile içinde özellikle eşler arası destek, dayanışma ve paylaşım çok önemlidir. Bunun için de evliliğin başında; şahitlerin huzurun ‘’iyi günde-kötü günde, varlıkta-yoklukta, sağlıkta-hastalıkta eş olarak birlikte olmak’’ için gür sesimizle ‘’evet’’ dedik ve imzalar attık. Bunu ‘’evlilik cüzdanı’’ ile belgeledik. Verdiğimiz bu sözleri unutmadan, her fırsatta hatırlayarak eş olarak birbirimize destek olmalıyız.

Ayrıca iş ve sosyal hayatımızın verimliliğini arttırmak için eğitim ve seminerlere, ayrıca vücudumuzun daha sağlıklı ve gösterişli olabilmesi için diyet, spor vb. etkinliklere ve programlarına katılıyoruz. Bedensel sağlığımızla ilgili olduğu gibi; ruh ve psikolojik sağlığımız için de öfke, kaygı, çatışma vb. duygularımızı iyi bir şekilde ifade ve kontrol edebilmek için ilgili kitapları okumamız, eğitim ve seminerlere katılmamız gerekir.

Birey kişisel, aile içi ve işiyle ilgili problemlerini aile içinden destek alarak çözemezse; aile dışında çözüm arar, kendini işe verir, kadın ise kendini ev işlerine ve çocuklarına verir, zamanını değerlendirmek için aile dışında farklı hobilerle, gece hayatı ve evlilik dışı ilişkilerde aramaya çalışır.

İletişim sağlıklıdır, sıcaktır ve amaca ulaştırır: İletişim en az iki kişinin her türlü ihtiyaçlarını konuşarak, ses tonu ve beden dili ile anlatabilmesi, anlayabilmesi ve giderebilmesidir. Özellikle aile hayatındaki iletişimde duygusal aktarım çok önemlidir. Bunun için aile içinde iletişim sadece konuştuğumuz ‘’söz’’ ile gerçekleşmez. Duygu ve düşüncelerin aktarımı için ‘’ses tonu’’ ve ‘’beden dili’’ çok önemlidir. Aile içerisinde sağlıklı bir iletişim için konuşurken; söz % 7, ses tonu % 35 ve beden dili % 58 oranında etkilidir. Bu oranlar geneldir, kişiden kişiye ve kadın-erkek olarak değişebilir.

En yakınımız olan eşimizle konuşurken kullandığımız bir kelimeyi ifade ederken bilerek veya bilmeyerek ses tonu, kaş-göz hareketi, yüz mimiklerimizle ve beden dilimizle farklı bir mana kazandırabiliriz. Anlatmak istediğimizi anlatamamakla beraber yanlış da algılanabiliriz. Yanlış algılanan kelimeyi ve cümleyi tekrar tekrar ‘’bu kelimede-cümlede ne var?’’ der, hayret ederiz. Hâlbuki kelimeyi-cümleyi ifade ederken kullandığımız ses tonu ve beden dili hangi duygumuzu-düşüncemizi aktardığını ve anlaşıldığını bilemeyiz. Onun için ‘’ne söylediğimiz’’ değil; ‘’nasıl söylendiği’’, ‘’nasıl anlaşıldığı’’, karşı tarafta ‘’hangi duyguları uyandırdığı’’ önemlidir.

Aile İçinde Problem Çözümünde ‘’Etkili Konuşma’’ Ve ‘’Etkili Dinleme’’ nin Yeri; Aile hayatında eşler arası ve çocuklarla ilgili problemlerin çözümünde ‘’etkili konuşma’’nın yanında ‘’etkili dinleme’’ de çok önemlidir. Yaratılışımız gereği konuşmak için bir ağzımız-dilimiz varken; konuşulanların hepsini duyabilmek-dinleyebilmek için başımızın iki tarafında iki kulağımız vardır. Bakmak ve görmek aynı değilse, duymak ve dinlemekte aynı değildir. İyi etkili bir konuşmada kadar iyi-etkili bir dinleyici olmalıyız.

Aile içinde etkili konuşma;

a-Gözler aynı seviyede olacak şekilde durulmalı. Oturuyorsa oturmalı, ayakta ise ayağa kalkmalı, çocuk ise göz seviyesine inilmeli.

b-Vücudumuz birbirine bakmalı. Göz göze gelmeli, elimizle başka bir iş yapmamalı.

c-Yüzümüzde tebessüm eksik olmamalı. ‘’Tebessüm sadakadır.’’ Hadis-i Şerif.

d-Karşıdakini suçlamadan ve ‘’sen dili’’ yerine ‘’ben dili’’ kullanılmalı.

Aile içinde etkili dinleme;

a-Gözünün içine bakarak, hafif tebessüm ederek ve vücudumuzu hafif öne eğmeli.

b-Konuşmayı hiç kesmemeli,

d-Duvar gibi sessiz ve donuk durmamalı,

e-Konuşmayı dinlediğimizi ve anladığımızı göstermek için; başımızı hafif bir şekilde öne ve arkaya hareket ettirmeli, ‘’evet’’, ‘’peki’’ vb. ifadeleri kullanmalıdır.

f-Dinlerken elimizle başka bir işle uğraşmamalı, gözümüzle de başka yerlere bakmamalı.

BİR YAŞAM HİKAYESİ

Yaşlı bir adama sokakta yürürken bisikletli çarpmış ve hafif yaralanmış. Etraftakiler hastaneye götürmüşler.

Hemşireler, röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini

söylemişler. Yaşlı adam huzursuzlanmış; "acelesi olduğunu, röntgen istemediğini” söylemiş.

…Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar.

"Eşim huzur evinde kalıyor. Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum”

demiş.

Hemşire "Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz” deyince;

Yaşlı adam üzgün bir ifade ile: "Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey anlamıyor, hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor” demiş.

Hemşireler hayretle: "Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden her gün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz?” diye sormuşlar.

Adam cevaplamış: "Ama ben onun kim olduğunu biliyorum” .